Γυναίκα, σε βάφτισα όνειρο να μην μπορώ να σε ξεσκεπάσω. Αν θα γινόταν θα σ' έχανα
μέσα από τρόμο αιώνων.
Μη μου φυλάς τις καμπύλες σου για ύστερα βράδια... Πεινώ και διψώ. Γυναίκα, δυο χέρια απαλά, τι να μου κάνουν μονάχα; Τα θέλω όλα τώρα σα να 'μαι μωρό. Γυναίκα σε γύρεψα
πριν να μάθω ποιος είμαι. Κι όταν σε βρήκα δεν ήξερα... να με βλέπεις εσύ,
αυτό μόνο φτάνει. Γυναίκα, γυναίκα μου, αργά να μου δίνεσαι, κοφτά να μιλάς, να καταλαβαίνω... Απ' τις αισθήσεις μου κάποιος μ' απέκοψε, και τώρα μαζί σου μεταλαβαίνω. Γυναίκα μου μη με προδίδεις και φεύγω μονάχος για βόρειες θάλασσες. Τούτος ο θάνατος που τρέχει όλο μέσα μου, θέλει εσένα οπλαρχηγό. Γυναίκα μου όταν περνάω της γης τα διόδια, μη με κοιτάζεις με μάτια αδιέξοδα. Εκεί μέσα χορεύουν δυο άγριες θάλασσες. Γυναίκα συγχώρα με, κι ας μη στο ζητάω. Σαν σμίγω μαζί σου, ωραίος κι αγέρωχος γίνομαι πάλι. Ή... έτσι νομίζω, αφού το ψέμα σου το προτιμώ από αλήθεια που δεν την αντέχω. Ευαγγελία Σ.
