Αυτή φράση με συγκινεί βαθύτατα, όταν την ακούω από ανθρώπους που έρχονται για βοήθεια. Τη βλέπω να ακονίζει την αποφασιστικότητά τους.
Και από τη μεριά μου κοιτώντας τους, με θαυμασμό και νοιάξιμο μαζί, θέλω να πω "Παιδιά μη! Μην προχωράτε σα να πάτε στο Ζάλογγο! Υπάρχει λόγος που ήρθατε με αυτό το ρυθμό ως εδώ. Ωραία. Είναι καλό να αλλάζει ο ρυθμός. Η αλλαγή του ρυθμού μας είναι η βάση για την ευζωία μας, μα όχι απότομα. Βήμα το βήμα."
Βλέπω σε σένα που ήρθες κοντά μου λέγοντας "Ή τώρα ή ποτέ", μία αναπότρεπτη απόφαση. Όμως θυμήσου… Όσο πιο σκληρή η απόφαση, τόσο σκληρή και η αντίσταση από το σύστημα - από το σώμα σου πρώτα πρώτα - μα και από όλη σου την κατάσταση.
Κάθε αλλαγή ξεκινά με συγχώρεση.
Μη σου κάνει εντύπωση πια, πως για κάθε απόφαση, για ένα άνοιγμα, μια αλλαγή, χρειάζεσαι χρόνο. Όχι κριτική, ούτε κατηγόρια, επειδή δεν μπόρεσες πιο πριν ή καλύτερα. Ούτε επειδή ξαναέπεσες στη "λούμπα". Ετοιμάσου. Μπορεί να σου συμβεί και πάλι. Έτσι είναι φτιαγμένο το σύστημά σου. Κάποιες φορές ναι. Χρειάζεται να κατέβεις ένα σκαλί για να ανέβεις τελικά μία σκάλα. Σαν για να πάρεις τη φόρα. Αναγνώρισε από πού έρχεσαι, θαύμασε πρώτα το πώς τα κατάφερες, στάσου για λίγο και κοίτα τη θέα. Κοίτα πού στέκεσαι. Ύστερα γύρνα την πλάτη στο παρελθόν, για ν' ανέβεις το άλλο σκαλί. Κι άμα κάτι συμβεί που σε πάει πάλι πίσω, κάνε μια ακόμα στάση και κοίτα. Πάρε ανάσα. Είναι ευκαιρία για ανάπαυση. Συγχώρα και πάλι που δεν είσαι τέλειος στα μάτια σου. Που δεν τα είδες όλα ακόμα... Πάει να πει πως έχεις ζωή.
Άσε την "έξω" εικόνα
Θυμήσου πως και τα ανθρώπινα πλάσματα αναπτύσσουν την όρασή τους με τον καιρό. Στην αρχή, τα μωρά, ξεχωρίζουν μόνο τα έντονα χρώματα. Θαρρείς πως δεν θέλει χρόνο και η "μέσα σου" όραση ως να εξελιχθεί; Ναι, έχεις δίκιο, καταλαβαίνω. Ο κόσμος τρέχει κι εσύ μπορεί να αισθάνεσαι εγκλωβισμένος ή τρομαγμένος, σαν σε κλοιό που όλο σφίγγει. Όμως πάντα υπάρχουν τρόποι να βγεις από κει. Κι αν κάποιες μέθοδοι ακόμα, κι αυτές σου λένε τρέξε για να πετύχεις, εσύ θυμήσου... Πως και το κύμα που λιώνει το βράχο, κινείται ολοένα μπροστά και πίσω. Έτσι είναι η κίνηση της ζωής. Και υπάρχουν τρόποι να εξοικειωθείς και πάλι μαζί της. Όπως το Life Aware movement Coaching. Για να συντονιστείς με ρυθμούς που είναι μέσα σου και είναι της φύσης. Κοίτα εκείνη... Από τη θάλασσα μέχρι τα δέντρα, στις εποχές και στον ήλιο, τίποτα δεν τρέχει συνέχεια, μα ούτε και σταματά. Ούτε επιβιώνει μονάχα, αλλά ανθοφορεί και καρπίζει, πολλαπλασιάζεται, αλλάζει, καθαρίζει, αναδιοργανώνεται. Έτσι προχωράμε. Σιγά σιγά καρδούλα μου μόνο, σιγά! Κοίτα αυτό το λουλούδι! Πριν να ανθίσει, ένα μπουμπούκι ήταν. Μη μετράς την "έξω" εικόνα, γιατί κι εσύ ένα μπουμπούκι είσαι ακόμα. Πάρε το χρόνο σου. Κι άμα κουραστείς, πάλι στάσου. Όσο κοντοστέκεσαι, βρίσκεις περιπατητές σαν εσένα. Και η σκάλα σου γίνεται όμορφη, και εσύ συντροφεύεσαι.
Να συγχωρείς και να ανεβαίνεις.
Η στιγμή της συγχώρεσης και της στροφής δεν είναι εύκολη, για αυτό τόσοι άνθρωποι λένε πως θέλουν, μα δεν προχωρούν. Στο βάθος βάθος σκαλώνουν εκεί γιατί κάτι δικό τους δεν εκπληρώνεται ακόμα. Μα αν συγχωράς θα πει προχωράς. Το να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο… το να συγχωρείς είναι θεϊκό. Αυτό λέω ως προπονήτρια μα και ως θεραπεύτρια για την αρχή μίας καλής συνεργασίας μας σε κάποιο σου θέμα. Γιατί τότε επιτρέπεις σε κάτι καινούριο να μπει στη ζωή σου, τότε θα έχεις και σταθερά αποτελέσματα. Στο κάτω κάτω της γραφής άμα καλοκοιτάξεις, και εμένα σε μία στιγμή που κοντοστέκεσαι, κάνοντας χώρο για να δεις κάτι νέο με συναντάς... Λίγο πριν πάρεις απόφαση να αλλάξεις αυτή τη σελίδα ή της ζωής.
......................................................................................................................
Comments