Γυναίκα, σε βάφτισα όνειρο να μην μπορέσω να σε ξεσκεπάσω. Αν θα γινόταν, θα σ' έχανα
μέσα από τρόμο αιώνων.
Γυναίκα μου,
μη μου φυλάς τις καμπύλες σου για ύστερα βράδια... Πεινώ και διψώ. Δυο χέρια απαλά,
τι να μου κάνουν μονάχα; Τα θέλω όλα τώρα
σαν να 'μαι μωρό. Γυναίκα σε γύρεψα
πριν μάθω ποιος είμαι. Όταν σε βρήκα δεν ήξερα... Να με βλέπεις εσύ,
αυτό μόνο φτάνει.
Γυναίκα, λουλούδι μου, αργά να μου δίνεσαι,
κοφτά να μιλάς, να καταλαβαίνω...
Απ' τις αισθήσεις μου, κάτι με απέκοψε.
Τώρα μαζί σου μεταλαβαίνω.
Γυναίκα μου μη με προδίδεις
και φεύγω μονάχος για βόρειες θάλασσες.
Τούτος ο θάνατος που τρέχει όλο μέσα μου,
θέλει εσένα οπλαρχηγό.
Γυναίκα μου, όταν περνάω της γης τα διόδια,
μη με κοιτάζεις με μάτια αδιέξοδα.
Εκεί μέσα χορεύουν δυο άγριες θάλασσες.
Γυναίκα συγχώρα με, κι ας μη στο ζητάω.
Σαν σμίγω μαζί σου, ωραίος κι αγέρωχος γίνομαι πάλι.
Ή... έτσι νομίζω, αφού το ψέμα σου το προτιμώ
από αλήθεια που δεν την αντέχω.
Ευαγγελία Σ.