Τα φεγγάρια στερέψανε μέσα στους κύκλους
δε χύνουν πια δάκρυα οι πόνοι τα βράδια,
γίνονται σπείρες αλλόκοτες ξεπερασμένες·
σαν όνειρα χάνονται στα μαξιλάρια.
Νύχτα η μέρα, και τ' άστρο που έπεσε
σινιάλο ενός άλλου καιρού που είχες πίστη·
η ομορφιά της καρδιάς σα λουλούδι που άνοιξε
ώρα ακατάλληλη που δεν είχες ζήσει.