Εσύ γνωρίζεις κάποιον ήρωα; Είναι ακόμα αυτός που όλα τα μπορεί; Δεν ρωτώ για τους παιδικούς. Εσύ θα ήθελες να είσαι ήρωας; Εγώ θα έλεγα να αρνηθείς να δοκιμάσεις το ότι "όλα τα μπορείς". Θα δεις γιατί το λέω, και ας τσατίζονται ίσως εκείνοι που μπορεί να πρεσβεύουν το αντίθετο.
Μιλώ σε σένα που συνήθισες να σπρώχνεις τη ζωή με το ζόρι για να πάει μπροστά. Έμαθες να γίνεσαι θυσία, με πείσμα σε ό,τι αντιστέκονταν. Δεν λέω, κάποτε χρειάστηκε να επιβιώσεις. Κάποτε, που ήσουνα παιδί. Τώρα όμως όχι. Καιρός δεν είναι για να μάθεις πως ό,τι αντιστέκεται μέσα σου, κρατάει φόβο; Πως δεν έχει αγάπη αυτός ο δρόμος; Πως αν χτυπιέσαι να πετύχεις, πιότερο απ' ότι χαίρεσαι, πάει να πει ότι δεν είσαι κει που θέλει η ψυχή; Εκείνη σιχαίνεται την ταλαιπωρία. Σε αγαπάει, και δίνει σίγουρα την ευκαιρία να αλλάξεις πορεία. Ετούτο ναι! Θα άξιζε να το δοκιμάσεις!
Για μένα
Πριν να καταστραφείς από το πείσμα και τον πολύ θυμό! Και την βαθιά και ανομολόγητη πολλές φορές ανάγκη να έχεις κάτι, να αποδείξεις κάτι, να είσαι κάτι, λες και δεν είσαι τίποτα αλλιώς, κοίτα και δες τι βρίσκεται πίσω από το πείσμα σου. Πίσω κι από το θυμό που σε βαράει και τρέχεις.
Για μένα, όταν επέμενα, ήταν η ανάγκη για το σωστό και μία άγνοια για το "τι είναι" ασφάλεια. Έτσι κοβόντουσαν τα πόδια μου στην πιθανότητα του λάθους. Δεν ήταν τελειοθηρία, αλλά ανάγκη να είμαι ακέραια - μην πέσω και διαλυθώ. "Έπρεπε" να μπορώ! Γι αυτό στηρίζα πάση θυσία τις επιλογές μου, ώσπου "εθίστηκα" στα δύσκολα παραβιάζοντας συχνά τα όριά μου με κείνο το "όλα τα μπορώ!" Κι ύστερα όπως λένε, ξύπνησα, λίγο πριν από την πλήρη μου διάλυση. Γέλιο πικρό, μα ευτυχώς!
Ζωή φουστάνι
Αργότερα ανακάλυψα από πού κινούσε η ανάγκη μου να μείνω ακέραια και σταθερή. Πόνος βαθύς και τρόμος απώλειας του εαυτού μου, και της ζωής, ήταν βαθιά γραμμένος μέσα μου. Θα έλεγα πρωτόγονος, μέσα στα κύτταρά μου. Κι έκανα δρόμο ως εκεί, όλο βαθύτερα προς την αλήθεια. Μου αποκαλύφθηκε αργά, με τέτοιο ρυθμό, που μπορούσα να αποδεχθώ. Κι αρχίνισα σιγά, σχεδόν μαγικά, να αλλάζω την πορεία μου ή το ρυθμό, για ισορροπία. Έβλεπα επιλογές και έμπαινα στη ζωή, έτσι όπως μπαίνεις σε ένα φουστάνι που ήτανε καιρό στην κρεμάστρα, μα δεν το έβλεπες ή δεν έκανες κάτι για να χωράς. Έτσι όμως γίνεται άμα αρχίζεις να βλέπεις, να μετακινείσαι όπου η ψυχή σημαδεύει, κι ας μη γνωρίζεις το πού θα σε πάει ακριβώς, ή πώς θα φτάσεις. Το ωραίο όμως είναι, ότι η ψυχή σου σε ρωτάει άμα θέλεις, σε περιμένει. Όχι με βία, μόνο με αγάπη και υπομονή. Με τρόπο, που να την εμπιστεύεσαι όλο και πιο πολύ, να ζεις μαζί της τα θαύματα και να θεριεύει μέσα σου αντίς το "μπορώ", το "πιστεύω". Σαν μία σχέση, που θεραπεύει παλιές πληγές, βοηθώντας εσένα και άλλους.
Η πέτσα του ήρωα
Με αυτό το άρθρο επιχειρώ να βγάλω την πέτσα του ήρωα και να σου πω να ακούς την ψυχή, να πας στο ρυθμό της. Μπορεί έτσι να γίνεις ήρωας της δικής σου ζωής, μα όχι με βία. Γιατί η ευαισθησία σου είναι η βάση του ηρωισμού και η φροντίδα της βάση του θαύματος. Γιατί να θυμάσαι! Οι μάγοι και ήρωες πατάνε στη γη. Έχεις και ένα σώμα που πονά - το ανθρώπινο όριό σου. Η ευαισθησία σου έχει τη δύναμη, τόσο όσο και η ανθρώπινη φύση σου έχει αγάπη. Προσοχή στη στάση ζωής. Συνειδητά καλλιέργησε αυτήν που ταιριάζει στης ψυχής τη στοργή και τη χάρη. Ανοίγοντας το νου και αφήνοντας τις πεποιθήσεις να πέσουν όπως οι κάλπικες δεκάρες. Με άλματα συνείδησης από το φόβο στο κουράγιο, από τη θλίψη στην αποδοχή. Επιτρέποντας στις πληγές να ανασαίνουν, και να επουλώνονται στο φως, γίνεται δυνατόν να βοηθήσεις και άλλους.
Γι αυτό λέω "όχι" στον ήρωα. Πες όχι αν μπορείς, αν όλα κάποτε τα έχεις μπορέσει... Γνώρισε πως είσαι βαθιά ασφαλής και όταν δεν μπορείς. Και πες "ναι" στον ηρωισμό, που είναι άλλο πράγμα. Τι εννοώ; Να εξηγηθώ.
Το "όχι" που λέμε, ενώ φοβόμαστε, είναι ηρωικό. Υπερβαίνουμε κάτι που συνηθίσαμε να υπακούμε είτε σαν θύτες είτε σαν θύματα - μία άποψη για εμάς ή τον κόσμο, που μας κρατούσε μακριά από τη ζωή. Είναι ένα όριο στην επανάληψη βίας. Όριο που μπορεί να ξυπνήσει με απογοήτευση, εξάντληση ή πόνο. Γιατί και μες τις καλύτερες κάποιες φορές προθέσεις, η βία μπορεί να υπάρχει. Δεν είσαι μες την αγάπη παραδείγματος χάριν, αν επιμένεις να δίνεις με προσδοκία να γίνει αποδεκτή. Ούτε καν σε ένα θαύμα δεν πάει κανείς με το ζόρι, όταν παραβιάζει τα όριά του. Αν πάει, δεν είναι θαύμα. Ούτε ηρωισμός. Δεν έχει μαγεία ή απόλαυση. Να, αυτό!
Ηρωισμός
Ο γνήσιος ηρωισμός δεν υπερβαίνει τα όριά σου.Τη συνήθεια υπερβαίνει και τα κοινώς θεωρούμενα όρια - το "είθισται". Δεν είναι αφέλεια, ούτε στάση υπερφίαλη, ούτε βέβαια ονειροβασία. Είναι η εξωτερίκευση μίας ενέργειας που ενυπάρχει στο άτομο. Κίνηση εσωτερική που υπαγορεύει την πράξη. Δεν τραβά τα μαλλιά του για να την πετύχει, απλά την κάνει.
Μπορεί να πιστεύει στη δύναμή του, μπορεί και όχι. Στηρίζεται ίσως σε κάτι άλλο που τον υπερβαίνει, μα το 'χει μαζί του. Ούτε ζητάει απ' τους άλλους να ακολουθήσουν, ούτε τρώει από τους άλλους ενέργεια. Είναι αυτοτροφοδοτούμενος. Αναπτερώνεται με την ανάληψη της εσωτερικής σου ενέργειας. Δεν συγκρίνεται με κάτι, και ούτε το θέλει. Έχει ψυχή.
Η ειδοποιός διαφορά
Ενώ ο ηρωισμός καταναλώνει από μία ενέργεια που βρίσκεται μέσα σου, οι ρόλοι του "θύτη" και "θύματος" αλληλοσκοτώνονται ενεργειακά μέχρι την εξάντληση. Ή μέχρι να το συνειδητοποιήσουν και να βγουν από την ατέρμονη επανάληψη, περνώντας σε άλλη θέση. Αυτό το πέρασμα είναι υπέρβαση. Στην πράξη είναι υπέρβαση συχνοτήτων. Άλμα ανάμεσα σε δύο διαφορετικά ενεργειακά πεδία. Άλμα που γίνεται θαύμα, καθώς ανοίγεσαι στην οπτική άλλης διάστασης των πραγμάτων. Ανοίγεις σώμα και νου σε κάτι μεγαλύτερο από εσένα. Κι αν δεις και την κλίμακα συνειδητότητας, θα καταλάβεις πως είναι σα να ανεβαίνεις σε ένα σκαλί που ψυχανεμίζεσαι ότι υπάρχει. Ακριβώς όπου, ο άνεμος της ψυχής σου σε δυναμώνει και σε ωθεί για υπέρβαση. Πας στο κουράγιο που στέκεται πιο πάνω από την περηφάνια σου κι από το φόβο. Και σίγουρα ψηλότερα από το θυμό ενός θύματος ή την επιθυμία του θύτη. Πάει να πει επιλέγεις συχνότητα. Και όποια συχνότητα καλλιεργείς πιο συχνά, μπορεί να γίνει ταυτότητα. Όπως καλλιεργείς έναν κήπο, που είναι εν δυνάμει τα πάντα.
Δεν υπάρχουνε ήρωες
Ηρωισμός υπάρχει. Και είναι κίνηση της ενέργειας προς τα εμπρός, όταν οι άλλοι παράγοντες κάνουνε πίσω. Το άτομο που διαχειρίζεται αυτή την ενέργεια, λέγεται συνήθως ήρωας. Από μια άλλη οπτική, το άτομο αυτό μπορεί να έγερνε κάποτε κάτω από το βάρος της ενέργειας του θύματος. Με άλλα λόγια, και αυτό που λέμε "ήρωας" και αυτό που λέμε "θύμα" ή "θύτης", είναι στάσεις του ανθρώπου στη ζωή και όχι όλος ο άνθρωπος. Είμαστε ικανοί να μετακινούμαστε από τη μία συχνότητα στην άλλη, και
ο χαρακτηρισμός του "ήρωα" είναι παράγωγο σύγκρισης και κριτικής. Αν γνώριζες την ψυχική σου δυνάμη, και το πώς να την κάνεις κουμάντο, δε θα έλεγες κανέναν ήρωα. Υπάρχουνε άτομα απλά, που πάνε με την ψυχή τους και είναι ικανά για υπερβάσεις. Ούτε μάγοι υπάρχουν - αλλά εκείνοι που δέχονται την Εσωτερική τους Σοφία για να συνδημιουργούν τα θαύματα. Γιατί τους δίνει χάρη. Αρχινά από το Πνεύμα, περνάει στην ψυχή και φτάνει το σώμα. Ενώνει και λυτρώνει από παλιές πληγές και φόβους, συνεχόμενο πόνο, ταλαιπωρία, και εθισμό σε αυτήν. Τίποτα πιο μεγάλο για να "είσαι" στον κόσμο που θέλεις να ζεις!
Υποσημείωση: Άρθρο γραμμένο με αφορμή μια μαθήτρια στο "Σώμα & Πνεύμα", που είπε πως μάζεψε πολύ θυμό! (Εδώ υπάρχει ηχογραφημένο)
Και αφιερωμένο με ευγνωμοσύνη, σε όλους τους ασκούμενους, μαθητές και θεραπευόμενους που με εμπιστεύτηκαν και συνεχίζουν να το κάνουν! Στα μαθήματα ή στις συνεδρίες Ταχείας Ενεργειακής Ενδυνάμωσης, στο Chakradance και στην 7χορδη σπείρα, να συνδέονται με τη δύναμη της ψυχής τους και να ζουν τα δικά τους θαύματα ή άλματα συνείδησης. Πέρα από συγκρίσεις και κρίσεις να γίνονται ήρωες της δικής τους ζωής!
Ευχαριστώ!
Ευαγγελία Σερέτη, DDS
Ενεργειακή Θεραπεύτρια και Προπονήτρια Ευζωίας
Μέλος του IICT (Διεθνές Ινστιτούτο Συμπληρωματικών Θεραπευτών)