Και πώς το κάνεις; Απολαμβάνοντας αυτό που είσαι και ζώντας την κάθε στιγμή στο παρόν; Με παρουσία και ευγνωμοσύνη σε ό,τι υπάρχει; Ή στο ότι υπάρχεις; (Βγαίνει αυθόρμητα και σε ρωτώ το τελευταίο, καθώς τόσο κοντά μας αναπνέει και πάλι ένας πόλεμος...)
Και τι πάει να πει "εμπιστεύομαι τον εαυτό μου"; Άραγε συγχωρώ και αφήνω ό,τι έγινε, σε ένα οδυνηρό παρελθόν, γνωρίζοντας ότι μπορώ και χωρίς τον πόνο του να προχωρήσω μπροστά; Κερδίζω με άλλα λόγια την ανεξαρτησία μου από ό,τι ως τώρα συντέλεσε στο να υποφέρω; Γιατί ο πόνος μπορεί και να είναι όπως λεν αναπόφευκτος, την ταλαιπωρία του όμως την επιλέγουμε. Ακόμα και το να πονάς για να μαθαίνεις, ίσως μία αντίληψη είναι που την έχεις πιστέψει. Και μπορεί πράγματι να μάθεις, αν σχετιστείς θετικά με τον πόνο αλλά... Δες εδώ... dancing-pain
Ποιος επιλέγει το πώς θέλω να προχωρήσω;
Ο δάσκαλός μου Μάνουελ Σοχ, ανέφερε εύστοχα και για τις άλλες δύο επιλογές της ανθρώπινης μάθησης και εξέλιξης, που όμως μόνο το 25% της ανθρωπότητας ακολουθεί. Η μία, που μου αρέσει και πιο πολύ, είναι εκείνη της Χάριτος...
Εσύ; Θέλεις να είσαι ακόμα με τους πολλούς; Τι φοβάσαι αν αλλάξεις αντίληψη; Τι θα γίνει αν τολμήσεις να κάνεις πιο εύκολη αυτή τη ζωή σου; Χρειάζεται πια να περάσεις δια πυρός και σιδήρου; Τι λέω; Μπορεί και να πέρασες ήδη... Πώς είσαι; Σου είναι αρκετό το κάψιμο ως τώρα; Το χτύπημα; Όχι ακόμα; Τότε να προσέχεις μάτια μου, τον εθισμό στα "δύσκολα"... Άλλωστε το λέει και το τραγούδι... "έχει κι ο πόνος ηδονή". Όμως δεν είναι ο μόνος δρόμος! Αυτό που ζεις, είναι αυτό που πίστευες στο παρελθόν. Και αυτό που πιστεύεις, είναι ο σπόρος που ανθίζει στο μέλλον σου. Οπότε, λίγη υπομονή για την ώρα, και ίσως αλλάξεις σπόρο!
Στο λέω γιατί, μολονότι μεγάλωσα με ένα αμόνι και ένα σφυρί να ηχούν στα αυτιά μου σαν γνώριμος ήχος αγάπης κι ασφάλειας (και δεν είναι αστείο γιατί είχα πατέρα σιδερά), σε βεβαιώ πως δεν κέρδισα ούτε δράμι εμπιστοσύνης για μένα. Χτυπώντας με και καίγοντάς με χρόνια, κάτι που ίσως να κάνεις και συ στον εαυτό σου με τελειομανία, ένα που κατάφερα σίγουρα ήταν να εδραιώσω τη σχέση μου με τον πόνο. Γιατί δεν γνώριζα ακόμα ποιο σπόρο, ποια πίστη είχα σπείρει; Δες και εδώ... why-dance
Καλλιεργώντας γαλήνη
Να ένας δρόμος, όπου συνδέεσαι, και εμπιστεύεσαι τη δύναμή σου την αληθινή! Το Πνεύμα σου που σε κατοικεί σαν ατσάλι κάτω απ' το σίδερο. Την Ψυχή σου που αγρυπνά να σου δώσει κάτι καλύτερο, για να μπορείς να βιώνεις πληρότητα ανεξαρτήτως των συνθηκών. Δες... body & spirit Και τότε, μέσα στην θεία παρουσία της αρχίζεις να εμπιστεύεσαι, δημιουργώντας μαζί της μία νέα, πιο εύκολη πραγματικότητα. Τότε, και μόνο σιγά σιγά, σιγουρεύεσαι και εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου που είναι όλα... Ψυχή και κορμί, και Πνεύμα και ύλη. Και γίνεσαι βέργα ευλύγιστη κι άθραυστη, γέφυρα για το Θεό και τον άνθρωπο που σε κατοικούνε. Όταν πιστεύεις πως η σοφία και η αγάπη είναι εδώ. Αμήν.-
......................................................................................................................#γαλήνη #εμπιστεύομαι #παρουσία #σοφία #αγάπη #ευγνωμοσύνη