Είμαι με ένα κορμί που παλιότερα το παραφούσκωνα ψέματα. Ναι. Όταν πεινούσε γι' αλήθειες, το τάιζα μέχρι να σκάσει, να μην αισθάνεται. Κάτι φοβόμουνα φαίνεται... Τώρα που ζει τις αλήθειες του, τρώει λιγότερο, και ξεκουράζεται. Χορταίνει πιο εύκολα με όσα του αποκαλύπτονται!
Στα 110 φρενάρισε τη ζυγαριά, για ν' αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η ανάγκη για αυθεντικότητα χτύπησε κόκκινο! Και ζω ετούτο το θαύμα... Η ζυγαριά να παλιώνει στο μπάνιο από σιγουριά. Τόση ευχαρίστηση για το κορμί, που χωράει ακόμα και σε ένα small φουστανάκι!
Δεν τα πάει όμως, ακόμα καλά, με τη γύμνια του... Γυμνό, φανερώνει ρωγμές του χρόνου και πόνο, από ριζωμένα "πιστεύω". Ακούει και μία ντροπή που του λέει: "Έφαγες ψέματα! Γελάστηκες και μου ασχήμυνες!" Ακούει το κορμί που το ράγισαν οι αυταπάτες. Που όταν ήτανε μόνο ένα σώμα, με αγνοούσε. Τότε δε γνώριζε τίποτα, ούτε κι αυτή την εικόνα μου. Σα να είχανε σπάσει οι καθρέφτες! Τότε η ντροπή μου κοιμόταν, με ό,τι άλλο μαζί ναρκωνόταν... ίσως με όλα μου τα συναισθήματα.
Τώρα ξυπνάει, και τη φανερώνω, να σου θυμίζει... Εσύ να πιστεύεις σε ό,τι ανθίζει στο φως της καρδιάς σου! Να ανασαίνεις το πνεύμα σου κάθε στιγμή πιο πολύ! Να κάνεις εσύ πιο εύκολα έτσι, το σώμα κορμί. Να το ζωντανεύεις, προτού τσακιστεί...
"Για τι πράγμα πεινάς;"
Αυτό να ρωτήσεις, όταν θελήσεις πάλι να φας. Κι ύστερα πάρε το χρόνο και φάε... Τότε θα ξέρεις πως η ανθρώπινη φύση σου, το πιο πολύ που έχει πεινάσει, ήταν για ένα Θεό - μία αλήθεια πνευματική ή μια ανάγκη βαθιά, που μόνο εσύ θα μπορούσες καλά να καλύψεις. Πώς να μπορούν να το κάνουνε μάτια μου άνθρωποι, που αγνοούν τη δική τους- το "ποιοι είναι" αληθινά; Μπορούν όμως ίσως, να σε συντροφέψουν εκείνοι, που συχνά ρωτάνε γι' αυτό την καρδιά τους...
Σταμάτησε να βασανίζεσαι άμα μπορείς, μέσα από αυτή την επίγνωση. Ψάξε μέσα το φως που χορταίνει, με όποια πείνα κι αν σε τριγυρίζει.
Με ειλικρίνεια,
Ευαγγελία
Υ.Σ.: Για αυτό το φως σε καλώ και στην άσκηση ενσυνειδητότητας και ενσυναίσθησης. Κάποτε άκουσα πως το να έχει κάποιος όμορφο σώμα, είναι δείγμα πολιτισμού. Τότε ταρακουνήθηκα... Τώρα διαφωνώ. Ένα αρμονικό σώμα, ίσως είναι δείγμα μιας εσωτερικής αρχικά υγείας, και ενός σεβασμού για τη ζωή που κυλάει μέσα σου. Και που όταν την εμπιστεύεσαι, παράγει πολιτισμό και εξέλιξη μέσα από μία αρμονική δημιουργία. Αυτό όμως είναι και κάτι, που γίνεται κάθε στιγμή αν το θες, ασχέτως της εξωτερικής σου εικόνας. Γιατί όλα ξεκινάνε από μέσα σου και από την ανατροπή κάποιων παλιών σου "πιστεύω" που βασιλεύουν εκεί. Και το όμορφο σώμα σου, πίστεψέ το, από εκεί ξαναδημιουργείται.