Ένα φεγγάρι μικρό, τη γη μου αγγίζει και σήμερα. Γέμισε αποκαΐδια το βουνό μου φεγγάρι. Τι να σου δώσω; Εσύ το ομορφαίνεις απόψε...

Κηρύξαμε στη ζωή μας λιποταξία. Πολύ πριν το κάνει ο ιός. Αυτός λες και ήρθε να στέψει εκείνη βασίλισσα. Εμείς, οι υπήκοοι, τώρα θυμώνουμε;

Φύγε από κει που σε θέλουνε μόνο σαν μία γροθιά στ' αχαμνά εξουσίας. Φύγε από κει που σε τιμούν για αυτό που έκανες, μα όχι για κείνο που...

Κανονικότητα είναι ο ρυθμός που χτυπά στον καθένα, μέσα απ' τις παύσεις που εκείνος χρειάζεται -ψιθυρίζει η ποίηση. Έχω καρπούζι για μ...

Γιομίσαμε τις ρούγες με ανεμομαζώματα. Τα παιδιά μας δεν θέλουνε πια να παίξουν κρυφτό.  Κρύβουν ό,τι απόμεινε πίσω από μία οθόνη. ...

Γυναίκα μου, όταν περνάω της γης τα διόδια,  μη με κοιτάζεις με μάτια αδιέξοδα.  Εκεί μέσα χορεύουν δυο άγριες θάλασσες. 

Όλοι οι βούδες δεν έσωσαν μία μικρούλα ελιά σκυμμένη στη γη για να φέρει ειρήνη.

Καρφί είναι ο λόγος· λιθάρι αφημένο στην άμμο. Η σφίγγα απλώνει το χέρι στον ποντοπόρο εραστή του δικαίου. Χαμογελά. Απ’ τη σιωπή της...

Αιχμηρή η Κυριακή του και επίπεδη. Εισβάλλει δίχως γιορτή σε καινούρια βδομάδα. Ευτυχώς, το φαγί της δεν είναι πια μόνο κοτόπουλο...

Στο πρώτο μου βιβλίο έδωσα τον τίτλο "Ακούγοντας τη φωνή..." Εννοούσα εκείνη την άλλη, εσωτερική μου φωνή, που μίλαγε κι έγραφα ή ζωγράφιζα.